Op het modderige parcours op en rond de Balenberg maakte Jolanda Neff al in de eerste ronde haar intenties duidelijk. De Zwitserse was midden in het pak gestart, maar schoof al snel naar voren op.
Sanne Cant nam al snel het commando over en nam op het einde van de eerste ronde afscheid van een kwintet met Neff, Brammeier, Van Loy, Lechner en Sels. De wereldkampioene sloeg al snel een kloofje van twintig seconden, maar toch was de wedstrijd nog niet beslist. Neff profiteerde op het technische parcours van haar vaardigheden uit het mountainbiken en fietste in geen tijd de kloof met Cant dicht en zette haar meteen onder druk.
Het duel werd pas in de laatste ronde beslist: Cant maakte een slipper in de modder, Neff profiteerde optimaal. De Zwitserse sprokkelde al snel een handvol seconden en gaf haar voorsprong niet meer uit handen. Cant hield haar tweede plaats vast, Nikki Brammeier vervolledigde de topdrie.
NEFF: ‘VEEL GELEERD VAN SVEN NYS’
Een dolgelukkige Jolanda Neff genoot van haar eerste overwinning in het veld. “Het was leuk om vandaag snel vooraan te zitten. In andere crossen moet ik vaak lang opschuiven, waardoor ik geen kans maak om mee te doen voor de overwinning. Nu was ik meteen goed mee.”
“Het was ook een fantastisch parcours. Dankzij de tips van Sven Nys tijdens de verkenning heb ik vandaag het verschil kunnen maken. Het verschil met de mountainbike? Daar heb je nog even tijd om te relaxen, in het veld moet je de hele tijd op de limiet rijden.”
CANT: ‘VERLOREN DOOR STOMME FOUT’
In de Sack Zelfbouw Ladies Trophy doet Sanne Cant met haar tweede plaats een goede zaak met het oog op de eindzege, maar de wereldkampioene was vooral ontgoocheld dat ze het jaar niet kon starten met een overwinning.
“In de laatste ronde maak ik een stomme fout”, zuchtte Cant. “In een verraderlijke beek koos ik het verkeerde spoor, waardoor ik met een kapotte schoen verder moest. Het is mijn eigen fout, maar wel jammer dat ik op deze manier moet verliezen. Ik voelde me vandaag goed en denk dat ik in de laatste rond had kunnen wegrijden. Bij mij ging het steeds beter, terwijl ik het gevoel had dat zij op de limiet reed. Maar dan vond ik het nodig om met mijn gezicht in het slijk te gaan liggen.”
